Herr Zwilling und Frau Zuckermann

Elke dag gaat meneer Zwilling op bezoek bij de oude mevrouw Zuckermann, om Duits te spreken, om te praten over het jodendom en hun stad Czernowitz in de Oekraïne, en om herinneringen aan de oorlog op te halen. Mevrouw Zuckermann heeft negentig jaar in de twintigste eeuw geleefd; ‘een treurig vonnis‘ noemt ze dit zelf. Het gebied waar ze woont wordt wel eens de verloren wereld genoemd. Czernowitz heeft deze eeuw deel uitgemaakt van het Oostenrijks-Hongaarse rijk, Roemenië, Duitsland en de Sovjet-Unie. Czernowitz was ooit het centrum van de joodse cultuur, maar slechts een handjevol joden overleefde de concentratiekampen. Meneer Zwilling is een van hen. Hij noemt zichzelf een pessimist ‘die helaas altijd gelijk heeft‘, terwijl mevrouw Zuckermann weigert te doemdenken, alhoewel haar herinneringen bijna alle misère van deze eeuw omvatten. Regisseur Koepp zegt zelf: ‘Er is daar natuurlijk een cultuur verloren gegaan, maar niet helemaal. Er leven mensen. Je kunt niet zeggen dat ze verloren zijn. Ze zijn er.‘