La casa delle vedove

Baldi maakte deze documentaire geheel volgens zijn typerende werkwijze: gedurende lange tijd bestudeerde hij zijn personages en alle feiten, herinneringen en ervaringen die hun leven gevormd hadden. Gesterkt met deze bagage filmde hij hen in hun huidige omstandigheden. De antwoorden op zijn vragen kende hij dan al, hij kon zich volledig richten op de situatie waarin gefilmd werd. Hij liet zijn personages recht in de camera kijken, maar trachtte tegelijkertijd met een zorgvuldig uitgekozen camerahoek het licht en de kleur te vangen die voor hem de emotie van het moment het krachtigst uitdrukten. In LA CASA DELLE VEDOVE portretteert hij een aantal weduwen die volgens hem in constante ‘dialoog‘ met de dood leefden. In het huis waarin zij samenwoonden ‘was iedere kleur doordrenkt met die bijzondere roodachtige nuance, die je overal in Rome terugvindt, en bovendien hing er een bedompte, muffe geur in de vertrekken.‘