Voor deze hypnotiserende experimentele koepelfilm werd een AI-model getraind met duizenden foto’s van gebouwen in Montréal. Die foto’s, gemaakt met een fisheye-lens, zijn verwerkt met een zelflerend algoritme dat gaandeweg steeds beter patronen herkent in de verzamelde data, en eigen regels ontwikkelt om die patronen weer te geven, waarbij het rekening houdt met de geometrische en perspectivische vereisten van een 360 graden-koepelprojectie.
Eenmaal getraind kan het model zelf een oneindige stroom vergelijkbare stadsgezichten genereren, die wel gebaseerd zijn op de ingevoerde data, maar niet werkelijk bestaan. Als een deconstructie en een reconstructie – maar dan met variaties – van een zeer herkenbare stedelijke omgeving, die door de bewerking zijn alledaagsheid verliest.
Voortgestuwd door de elektronische klanken van Mourad Bncrs muziekproject [indistinct voices over PA] vloeien de beelden via morphing in elkaar over. Ze vormen met hun onwerkelijke kleuren een instabiele, imaginaire werkelijkheid, als de koortsdroom van een alternatieve intelligentie.
Video's
Images
