Aracati

In vier uur tijd waait de wind van Aracati naar Icó, weet een oude man bij een stroompje in het noordoosten van Brazilië. Het is dezelfde wind die het moderne windmolenpark aanblaast, die de schaarse bomen laat wiegen, en die het stof over de uitgedroogde aarde jaagt om tenslotte het uitgestrekte stuwmeer te bereiken. In een kalm tempo volgt deze experimenteel getinte documentaire de wind, terwijl de beelden van het landschap de ruimte krijgen om een eigen taal te spreken. Een wereld van aarde, lucht en water, nu doorsneden door hoogspanningsleidingen. Onderweg ontmoeten filmmakers Julia De Simone en Aline Portugal mensen die weten hoe het hier vroeger was. Een vrouw en een kind zitten aan de oever van de rivier. Kijk, waar nu het water is liep toen de weg, wijst ze. In een oud dorp zijn de huizen ingestort. Naast het stuwmeer zijn nu alleen sporen van bebouwing achtergebleven. Een kruis steekt boven het water uit. Een ruiter, op zoek naar een weggelopen koe, heeft altijd in de wildernis gewoond. Alles is veranderd, maar de wind en de verhalen zijn gebleven. Het zet zelfs aan tot filosoferen over de werkelijkheid in deze film, die de verhouding van mensen met hun omgeving, met tijd en ruimte onderzoekt.