Marbre

Fotograaf J\'e9r\'f4me Schlomoff begon in 2000 een zelfgebouwde \i pinhole\i0 camera te gebruiken voor zijn 35mm-films. Deze camera zonder lens werkt doordat in een verder lichtdichte doos door een minuscuul gaatje licht binnenkomt dat de beelden op film zet. Schlomoff draaide afgelopen jaar twee nieuwe \i pinhole\i0 films, korte portretten van kunstenaars: een van de Franse kunstenaar Marc Couturier, die net als Schlomoff in zijn werk een voorliefde laat zien voor het spelen met licht en donker, en een van de Nederlander Henri Plaat. De films zijn \i companion pieces\i0 . Beiden willen een portret zijn, maar ze bereiken dat doel op totaal verschillende manieren. In \i Marbre\i0 zijn alleen vluchtig de handen en de armen van de kunstenaar te zien. Couturier voert een soort performance uit door van twee enorme stapels met zijn werk, steeds vellen weg te halen of te verplaatsen naar de andere stapel. 375 afbeeldingen in totaal. De kunstenaar blijft onzichtbaar, maar hij krijgt vorm door het aaneenrijgen van zijn werk. De vraag is: ontstaat zo een portret? Of is daar toch een foto van een gezicht voor nodig? Als dit een portret is dan is het een tijdelijk portret dat verdwijnt zodra de performance voorbij is.