Selfies aan zee

Waar vroeger het cliché gold dat toeristen exotische oorden bezochten vanachter hun camera en deze thuis pas echt zagen nadat de rolletjes waren ontwikkeld, moet tegenwoordig ieder uitje worden vastgelegd als fotografisch zelfportret. Al dan niet met selfiestick, onderkin verhullend en lippen tuitend wordt er op los geklikt. Museum of landschap wordt decor voor een bevestiging van het eigen bestaan. Generatie Selfie leeft via het scherm van de smartphone. Als een kruising tussen antropoloog en straatfotograaf legt Paulien Oltheten alledaagse taferelen vast, van oudere heren die ochtendgymnastiek doen in het park tot de routine van mensen die de hond uitlaten. De selfie ontbreekt niet in haar serie scherpzinnige observaties. De context waarvoor ze kiest, benadrukt echter de absurditeit van het fenomeen. Het koppel dat ze observeert staat op het strand, ’s nachts. Ze lichten op, keer op keer. De flits maakt het duister nog donkerder. De geportretteerden verdwijnen in de nacht.