Amussu

Ze wonen naast de grootste zilvermijn van Afrika, maar voor de inwoners van het Zuid-Marokkaanse Imider levert dat niets op. Sterker nog: hun bestaan is er alleen maar wankeler door geworden. Water werd schaars door de zilverdelving. Terwijl een grote producent zijn zakken vulde, is het dorp letterlijk leeggezogen. Totdat de inwoners in 2011 een pijplijn platlegden om hun plantages te redden.

Inmiddels zijn we jaren verder en is rondom de pijplijn een protestkamp ontstaan, terwijl het dorp nog altijd wordt geteisterd door de industrie en lokale autoriteiten. Geweld en arrestaties zijn geen zeldzaamheid. In Amussu houdt regisseur Nadir Bouhmouch zulke taferelen buiten beeld. Hij concentreert zich op het kalm ogende protestkamp, waar grote zorgen om de toekomst deel uitmaken van het alledaagse leven. “We weten niet eens of we wel bestaan voor deze staat,” merkt een oudere man op.

Intussen worden muziek en theater gebruikt als nieuwe, vredigere vormen van protest. Ook al lijken de anonieme machthebbers geen krimp te geven, deze veerkrachtige gemeenschap laat zich niet uit het veld slaan.