Monument of Arrival and Return

Technologische vernieuwing leidt vaak tot maatschappelijke verandering, die soms een existentieel randje heeft. Zo riep de aanleg van het spoorwegnetwerk op het Indiaas-Pakistaans subcontinent een nieuwe beroepsklasse in het leven: kruiers en dragers, lokaal aangeduid als 'koelies'. Dragers in treinstations zijn te herkennen aan hun oranjerode kleding met opgenaaide rugnummers. Ze zijn vaste, altijd aanwezige figuren op een plaats waar alles in beweging is. Ze verslepen bagage en helpen reizigers op weg, maar gaan zelf nergens heen. Zij zijn noch de initiators van de reis, noch het einddoel: de ultieme tussenpersonen. Bij het maken van Monument of Arrival and Return probeerde filmmaker Basir Mahmood zich te onttrekken aan de regie; in plaats daarvan nam hij de rol van dramaturg aan, door situaties te creëren waarin koelies van het treinstation van Lahore improviseren in interactie met enkele van zijn eigen persoonlijke bezittingen. Hij maakte de film op afstand met een lokale crew die een reeks schetsen en verhalende instructies ontving, terwijl hijzelf ver van de opnamelocatie verbleef. Naderhand kreeg Mahmood het gefilmde materiaal als postpakket bezorgd om te monteren.