Worker’s Ordinary Day

Vijftig kilometer buiten Berlijn staat een reusachtige hangar. Hij werd in 1938 gebouwd door de Duitse Luftwaffe, deed in de jaren negentig nog even dienst als bouwplaats voor zeppelins, maar bevat tegenwoordig een tropisch zwemparadijs. Een miljoen bezoekers per jaar komen hier een dagje luieren in een overdekte reproductie van Bali, Thailand of de Amazone, waar de temperatuur constant 26 graden is.

Ahmet Ögüt toont de absurditeit van dit vrijetijdsparadijs door te focussen op een van de kleinste radartjes in de vijfhonderdkoppige werkploeg: de man die aan een kabel een luchtballon met mandje door de hal sleept. Ögüt heeft in zijn werk al vaker bewezen een scherp oog te hebben voor alledaagse gekte die we normaal zijn gaan vinden. Zo installeerde hij in een museum politieschilden bij wijze van klapdeurtjes en richtte hij op het chique Art Dubai een viplounge in voor stagiairs. Zijn choreografie in het zwemparadijs is een ode aan de laagste orde in de hedendaagse service-industrie in een van Duitslands armste deelstaten.