Katatsumori

In het eerste deel van een trilogie van korte films over de oudtante die haar van jongs af aan opvoedde, schetst Naomi Kawase een liefdevol portret van Uno Kawase, die ze ‘oma’ noemt. De vrouw van begin tachtig is blij met haar goede gestel en vol vertrouwen dat ze de honderd wel zal halen.

Kawase observeert haar adoptiemoeder soms van een paar meter afstand, maar vaker van (heel) dichtbij. Af en toe zó dichtbij dat de oude vrouw er genoeg van krijgt en zegt dat ze moet ophouden. Maar meestal laat ze haar begaan, zelfs als de filmmaker haar een tijdlang buiten in de kou laat staan. Uit de manier waarop ze met elkaar omgaan, wordt duidelijk dat Uno haar achternichtje als haar eigen kind beschouwt.

Wanneer ‘oma’ op een zeker moment de rollen omdraait en haar adoptiekind filmt, wordt duidelijk dat Katatsumori evenzeer over Naomi Kawase zelf gaat. Zonder sentimenteel te worden, brengt zij met simpele middelen de innige band met haar oudtante in beeld.