Francesco, Giullare di Dio

Regisseur Roberto Rossellini en scenarist Federico Fellini baseerden hun film op het veertiende-eeuwse boek I fioretti di san Francesco. Meer dan een biografie van Franciscus van Assisi (1182-1226) is het een serie parabelen over deugdzaamheid. In negen vignetten worden korte scènes geschetst uit het leven van de heilige Franciscus en zijn volgelingen, die telkens uitmonden in een moraal. Aan de hand van ontmoetingen met ongelovigen, leprozen en bedelaars worden christelijke waarden geïllustreerd, met als hoogtepunt het achtste hoofdstuk waarin Franciscus doceert dat het ware geluk te vinden is in lijden uit liefde voor Christus.

Franciscus wordt gespeeld door broeder Nazario Gerardi, die niet eens op de aftiteling wordt vermeld. Ook zijn volgelingen zijn in het echte leven lid van de Franciscaner orde. De enige professionele acteur in het gezelschap is Aldo Fabrizi, die de rol van tiran Nicolaio voor zijn rekening neemt. Zeventig jaar na dato doet juist zijn geaffecteerde theatraliteit onnatuurlijk aan en komt het spel van de monniken volkomen naturel over.