Imelda

Imelda Marcos praat graag. Een jezuïtische priester vertelt met gekwelde blik hoe ze eens urenlang tegen hem oreerde en een videoband over haarzelf opzette toen ze vermoeid raakte. Die eigenschap blijkt goud in de handen van documentairemaakster Ramona S. Diaz. Imelda lijkt haar woorden nauwelijks te wegen en geeft onbewust veel meer bloot dan ze waarschijnlijk zou willen. Ze lijkt zich ook niet te realiseren dat de leugens die ze nu en dan verkondigt, kunnen worden weerlegd door getuigen of archiefbeelden – hetgeen natuurlijk gebeurt in de film. De maakster laat opponenten, familieleden, vriendinnen, Imelda’s couturier en Amerikaanse diplomaten aan het woord. Er is op de Filippijnen een soort mythevorming rond Imelda waar duidelijk niet alleen zijzelf in gelooft. Zelfs een Amerikaans jurylid – men achtte haar niet schuldig aan fraude – laat trots een gesigneerde foto van haar zien.