Beer is Cheaper than Therapy

Een 911-telefoontje van een medewerkster van een Subway-broodjeszaak die meldt dat een jongeman zich op het toilet door het hoofd heeft geschoten. Een reus van een kerel die vertelt dat hij zich op liet nemen omdat hij op het punt stond mensen op straat dood te slaan. Een jonge vrouw die in tranen is omdat ze haar depressieve man, die soldaat is, elke ochtend uit bed moet helpen. De verhalen in schetsen een schrijnend beeld van oorlogsveteranen in psychische nood waarvoor geen plaats is in de machocultuur van het leger. De documentaire zoekt een antwoord op de vraag waarom het aantal zelfmoorden onder jonge Amerikaanse soldaten en Irak/Afghanistan-veteranen zo schrikbarend stijgt. De makers reisden daarvoor af naar Killeen, Texas, waar Fort Hood - de grootste legerbasis van the VS - gevestigd is. Negentien daar gelegerde soldaten pleegden vorig jaar zelfmoord. De film van De Vries is opgebouwd uit interviews met (soms anoniem gemaakte) soldaten en familieleden die deels in voice-over te horen zijn bij close-ups van soldaten in een tattooshop en beelden van het (uitgaans)leven in Killeen. Borden met 'Wij steunen onze troepen' en 'Welkom thuis helden' staan in schril contrast met de werkelijkheid die de soldaten schetsen.