Remember Me?

Siri is begin veertig, maar kijkt als een baby van een paar maanden oud de wereld in: met een lethargische, ongerichte blik en af en toe een vage glimlach. Je kunt je nauwelijks voorstellen dat ze een paar jaar geleden nog een ambitieuze, sprankelende vrouw was. Siri lijdt aan jongdementie. Net als de vriendelijke vijftiger Finn Robin en de vrolijke Ellen, hooguit zestig. Alle drie wonen ze in een tehuis waar de dagen eender voorbijglijden – al deert hen dat niet. De gordijnen, de afwasmachine of het aanschuiven van de stoelen, het biedt al genoeg te doen. Filmmaker Ragnhild Bergem brengt dat fragmentarische van hun leven subtiel in beeld. Met lange shots dwingt ze de toeschouwer om Siri, Ellen en Finn Robin in de ogen te kijken. Voor hun geliefden is de situatie moeilijk. Finn Robins vrouw en Siri’s man zijn niet langer echtgenoot, maar verzorger. Gedeelde herinneringen raken beneveld. Gesprekken leiden nergens meer toe. Wat uiteindelijk blijft, is niet eens herkenning, maar genegenheid.