Iceberg

Teresa is een vissersvrouw van in de zestig, leidt een geïsoleerd leven op een klein, niet nader benoemd eiland. Het gros van haar dagen brengt ze door op het water, weer of geen weer, vissend op een krakkemikkig, zelfgemaakt vlot samen met haar hond Diana. Lichtpunt in haar verder eenzame bestaan is kleindochter Maria, die door haar moeder bij Teresa op het eiland is achtergelaten. Maar Maria is slechts sporadisch thuis – met pijn in het hart vergezelt Teresa haar kleindochter naar de boot die haar naar de kostschool aan de andere kant van het water brengt. In een poging haar eenzaamheid te verlichten als Maria weer vertrokken is, bezoekt ze het graf van haar onlangs overleden moeder, dat zich ook aan de overkant bevindt. Huilend verzoekt ze haar moeder om toch vooral over Maria te waken. Maar het beste medicijn lijkt toch het dansen en zingen samen met de andere eilandbewoners te zijn. In de emotionele smartlappen stort ze haar hele ziel en zaligheid uit. is een lyrisch en intiem portret dat door de zorgvuldige kadrering, de elliptische wijze van vertellen en het prachtige lichtgebruik in een schemergebied tussen documentaire en fictie lijkt te zweven.