Nũhũ yãg mũ yõg hãm: This Land Is Our Land!

Ooit waren de Maxakali (Tikmū’ūn), een kleine groep oorspronkelijke bewoners van Brazilië, vrij om te jagen. Maar de witte mensen kwamen, hakten de bomen om, lieten de rivieren opdrogen en joegen de dieren weg. De bomen zijn weg, maar de liederen zijn gebleven. Via hun yãmĩyxop-geesten leerden ze de verhalen en gezangen van hun voorouders die hier zo lang rondliepen.

De filmmakers, van wie twee zelf Maxakali, maakten een heel persoonlijk verslag uit de eerste hand. Ze tonen hun strijd in de staat Minas Gerais, waar ze bedreigd worden in hun bestaan door de agro-industrie en grootgrondbezitters die hen van hun land hebben verdreven. De overheid heeft hen altijd compleet genegeerd en de dorpsbewoners kijken hen met de nek aan.

De ontroerende film valt op door zijn vrije vorm, die ons meeneemt op een tocht langs plaatsen die voor de gemeenschap van grote betekenis zijn. Daar zitten ook tragische plekken bij, want velen zijn vermoord zonder dat er ooit een dader is gearresteerd. Het onderstreept de urgentie van de film als een Maxakali strijdvaardig uitroept: “Zijn we niet op aarde om voor onszelf te spreken? Wij bestaan!”