Patio

Op de binnenplaats van een Braziliaanse gevangenis wordt gebeden, gevoetbald, gezongen en capoeira gedanst. Een stem die aanvankelijk aan iedereen binnen de muren lijkt te kunnen toebehoren, spreekt over misdaad, familie en vrijheid. Naarmate de film vordert komt geleidelijk een gevangene in beeld, die bezoek krijgt van zijn zoon, en aan het slot verandert in een vrij man. Het grootste deel van de film bestaat uit hetzelfde kader, dat vanachter een traliewerk uitzicht biedt op een groot deel van een kleine, ommuurde luchtplaats, waar zo'n dertig man rondhangen. Onwillekeurig gaat de kijker op zoek naar de man die bij de stem hoort. Als het donker is en de luchtplaats leeg is, horen we het geluid van een televisie met nieuws over een gewapende overval en later het verslag van een voetbalwedstrijd. Een film over het verstrijken van tijd, het belang van ruimte, de verhouding tussen groep en individu, gevangenschap en vrijheid. Met als toegift een lied over hoe de capoeira-gevechtsdans ontstond onder Afrikaanse slaven, gezongen door een man met een chordofoon, ook op een luchtplaats van de gevangenis van São José dos Pinhais, Brazilië.