The Armstrong Lie

In 2008 begon regisseur Alex Gibney Lance Armstrongs comebackpoging in de Tour de France van 2009 te filmen. "Zonder die comeback zaten we hier nu niet,” zei Armstrong in 2013 in het televisie-interview met Oprah Winfrey waarin hij eindelijk zijn systematische dopinggebruik toegaf. Datzelfde jaar monteerde Gibney uit zijn opnamen, archiefmateriaal en interviews met journalisten, betrokkenen en collega's een uitputtend verslag van de periode, waarin Armstrong niet alleen zijn recordaantal van zeven Tour-overwinningen (1999-2005) verloor, maar ook – nadat hij jarenlang had betoogd dat hij juist als kankeroverlever nooit doping zou gebruiken – zijn voorzitterschap van de Lance Armstrong Foundation voor kankerslachtoffers. Ondersteund door spanningsverhogende muziek toont de documentaire (die zijn titel ontleent aan een kop in de Franse sportkrant , 'Le mensonge Armstrong') hoe de dwingend charismatische Armstrong jarenlang iedereen in het gareel dwong en, waar nodig, aanviel. "Je bent de stoel niet waard waarop je zit", snauwt hij in 2009 tegen Paul Kimmage, een onderzoeksjournalist die zijn dopinggebruik vasthoudend onderzocht. Gibney onthult dat dopingarts Michele Ferrari ook toen hun contact officieel was beëindigd Armstrong 'advies' bleef geven, en toont hoe een tourbus, zogenaamd met motorpech, midden in het Tour-publiek stopt om het Armstrong-team een bloedtransfusie toe te dienen.