De set van: eerste house-dj Eddy de Clercq

Eddy de  Clercq over zijn keuze voor deze set:

Lomax the Songhunter: "Alan Lomax is een van de 'godfathers' van veldopnames, waarbij hij de wereld over reisde op zoek naar lang vergeten muziek. Lomax' belangrijkste erfenis bestaat uit het bewaren en uitgeven van opnames van muzikanten uit de folk- en blues-tradities in de Verenigde Staten en Europa. Het is op zijn minst een belangrijke documentaire te noemen."

Charles Bradley: Soul of America: "R.I.P. Charles Bradley (5 november 1948 - 23 september 2017). De stem is verdwenen maar de muziek blijft bestaan..."

Beats of the Antonov: "Dit is een documentaire van buitengewone schoonheid. We zijn er getuige van dat, ondanks de dreiging van dood en vernietiging, mensen doorgaan met het maken van muziek, met zingen en dansen volgens hun oude tradities. Echt heel ontroerend en inspirerend."

A Band Called Death: "Lang voor The Ramones of The Sex Pistols speelde deze zwarte band zijn eigen versie van 'white hard rock' in Detroit, Michigan in 1971! A Band Called Death is het verhaal van drie broers die punkmuziek spelen in de tijd dat Johnny Rotten nog in de luiers lag - tegen het heersende geloof dat alle zwarte muziek uit Detroit Motown of soulmuziek was. Een prachtige documentaire over musici die hun idealen of muzikale identiteit nooit opgaven. Zelfs niet toen de band door de muziekindustrie werd geboycot vanwege hun naam."

Keith Richards: Under the Influence: "Vanaf mijn jeugd in de sixties was ik een enorme liefhebber van de muziek van The Rolling Stones. Nog steeds houden ze de tradities van zwart Amerika levend met hun eigen visie op blues, rhythm & blues en rock-'n-roll. Bad boy Keith Richards vertelt het verhaal op een persoonlijke, betoverende manier. The devil may care but The Stones are Forever!"

Over Eddy de Clercq

Eddy De Clercq (Gent, België 1955): eerste Nederlandse house-dj, medeoprichter, creatief directeur en dj van Club RoXY, popcorn dj (België 1976-1977), promotor van feesten en events als de befaamde Disco Parties in de Brakke Grond (1977-1980) en het De Mirandabad, beide in Amsterdam. De Clercq initieerde nachtclub De Koer in 1981 als een permanente basis voor een nieuwe vorm van nachtleven: een club met een eclectische mix van punk, new wave, disco, vroege electro en noise, en een live podium voor jonge bands uit de Ultra-scene. In 1983 begon De Clercq de Pep Club, een maandelijkse dance event in Paradiso (1983-1986) waarna hij in 1986 Club RoXY oprichtte. Toen hij in 1991vertrok was RoXY een gevestigd nationaal en internationaal fenomeen, een tempel voor de house-muziek en een speeltuin voor internationale en lokale party- and dj-scenes. 

De Clercq volgde zijn internationale reputatie en draaide in clubs als Mars, Red Zone in NYC (1990-1991) en Club Cocorico in het Italiaanse Riccione. Tijdens zijn verblijf in Italië reisde hij de hele wereld over als gast-dj op  raves als Mayday, bij verschillende clubs in Europa en op internationale tournees voor Heineken/Bintang (1999-2000), waarvoor hij de compilatie-cd The Millenium Mix produceerde, die drie keer platinum won. De Clercq kreeg voor zijn verdiensten een Gouden Harp, Hollands meest prestigieuze muzikale prijs. Hij stopte als house-dj en richtte zich op zijn werk als producer van zijn eigen muziek, dat uitkwam op labels als R&S, Go Bang, Blue Note en zijn eigen Aspro Records. Tegenwoordig werkt hij voor zijn label Testlab Records, dat staat voor avontuurlijke electronische muziek. 

Zijn laatste mijlpaal bereikte hij met zijn autobiografie Laat de nacht nooit eindigen, dat hij schreef met journalist Martijn Haas en dat in november 2015 verscheen.

De Clercq is ook bekend als fanatiek verzamelaar van vinyl - met name Afrikaanse muziek. Hij schrijft erover in zijn blog Soul Safari en brengt lang vergeten Zuid-Afrikaanse muziek uit op zijn Ubuntu Publishing record label. 

Zijn weblog ‘Het Archief Van Eddy De Clercq’ is zijn meest recente publicatie voor VPRO Vrije Geluiden.