Videomappings: Aida, Palestine

Op het scherm zien we nog een scherm. Verder niets. Langzaam vult het zich: eerst een boom, een zoete herinnering aan een leven met olijfolie in de kleur van goud. Dan verschijnen er ruwe schetsen op het witte vlak. De eerste tent van kamp Aida werd in 1956 opgezet voor de familie van Sabha Kader Abusrour. Zo naïef kinderlijk als haar tekening is, zo boos is haar stem die vertelt over dit vluchtelingenkamp nabij Bethlehem, waar inmiddels duizenden ontheemde Palestijnen wonen. Alles zijn ze kwijt. We zien ze niet, maar horen alleen hun stem en het schurende geluid van de viltstift waarmee ze hun bestaan proberen te tekenen. De tweede tekening beeldt de plattegrond uit van de omgeving van het kamp, zoals die is beleefd door Mahmoud Issa. Hij trotseerde het prikkeldraad en de patrouilles voor een romantisch uitstapje naar een meisje aan de andere kant van de grens. Maar zijn tocht naar Barsheeba resulteerde in een andere ontmoeting dan hij verwacht had. Vlakbij de grensversperring schoot een Israëlische soldaat hem tussen zijn benen door, zonder hem te raken. De twee jonge mannen praatten vervolgens uren met elkaar, daar in niemandsland, ongezien en voor even ontsnapt aan de geschiedenis. bestaat uit zes hoofdstukken, waarvan de verhalen over Abusrour en Issa op IDFA worden vertoond.