Het woord ‘pelym‘ verwijst naar de vele afgelegen Russische strafkampen, die bekendstaan om hun strikte regime en de harde levensomstandigheden. Pelym is tevens de naam van een gebied aan de rand van de Oeral waar deze strafkampen liggen. De Poolse filmers Andrzej Klamt en Ulrich Rydzewski spreken met de gevangenen en met de bewoners van het gebied eromheen; een streek waar de wodka rijkelijk vloeit omdat dit de enige bron van vermaak is. Sommige gevangenen vestigen zich na afloop van hun straf in Pelym, maar niet iedereen prefereert de vrijheid en de eenzaamheid boven de routine in de werkkampen. Tegenover deze dolende ex-gevangenen die niet weten hoe ze buiten het kamp moeten leven en die steeds opnieuw in de problemen komen - een gevangene beweert zelfs naar Stalin terug te verlangen omdat er in zijn tijd tenminste duidelijkheid was - staan andere inwoners van Pelym die zich wel thuis voelen in de leegte, de stilte en de onherbergzaamheid.