Grumant: Island of Communism

“An island of communism.” Zo noemen toeristen Barentszburg, de plaats op Spitsbergen die wordt bewoond door Russische seizoensarbeiders. De filmmaker volgt een groep mijnwerkers vanuit hun thuisland, waar ze emotioneel afscheid nemen van naasten, naar het gure Barentszburg, waar Lenin in de vrieskou op zijn sokkel staat, en waar papier- en muntgeld niet bestaan; alle aankopen worden in mindering gebracht op het salaris. “Er is niets goeds hier,” zegt een van de mijnwerkers. Hij is niet de enige die er zo over denkt. Toch komen de meeste Russen al sinds de jaren negentig terug om het levensgevaarlijke werk in de mijnen te verrichten op een plek waar ook boven de grond de zon niet schijnt. Warmte vinden de werkers wel in de voormalige skiverhuurhut die dienst doet als kerk. Ook hun grappige tradities en repetities voor het Nieuwjaarsfeest in het recreatiecentrum zorgen voor een welkome afleiding. In een voice-over klinken niet alleen de openhartige verhalen van de mijnwerkers, maar komen ook andere arbeidskrachten aan het woord, onder wie de Oekraïense muzieklerares die hoofd is van het recreatiecentrum, een chirurg die moeite had met de hoge werkdruk in Moskou en een echtpaar van veehouders dat vol weemoed praat over vervlogen tijden op het eiland.