The Unstable Object II

Hoe werkt massaproductie in de vroege 21ste eeuw? Regisseur Daniel Eisenberg laat zien dat het antwoord op die vraag niet eenduidig is. Met chirurgische precisie legt hij vast hoe er wordt gewerkt in drie verschillende fabrieken.

Bij het Duitse Ottobock worden duizenden prothesen geproduceerd en voor individuele klanten op maat gemaakt. De Franse handschoenenfabriek Maison Fabre ademt een en al ambachtelijkheid. Hoewel de luxe accessoires seriematig worden gemaakt, voelt de koper een onuitgesproken band met de maker. Die is geheel afwezig bij de Turkse spijkerbroekenfabriek Realkom, waar de achthonderd werknemers ieder kledingstuk hooguit een minuut in handen hebben voordat de volgende bewerking de jeans er nog meer ‘vintage’ uit laat zien.

Eisenberg hanteert een methode die hij ‘durational observation’ noemt, lange shots waarin iedere fase van het productieproces aan bod komt. Deze vertraging maakt de kijker bewust van de organisatorische complexiteit, maar ook van het geluid in de fabriekshallen, de interactie tussen de werknemers en wat het verschil is tussen arbeid en werk.