A Long Breath

Ibrahim woont in Bab Al Tabbaneh, een van de meest achtergestelde wijken van Tripoli in het noorden van Libanon, waar vetes gelieerd aan twee burgeroorlogen – de Libanese en de Syrische – de gemeenschap verscheuren. Kansen om hier werk te vinden zijn klein, zeker voor Ibrahim, die een strafblad heeft. Nu zijn vriendin zwanger is, droomt hij van een vroom moslimbestaan, werk en een eigen huis. Maar meestal wint de zucht naar drugs, drank en illegale gokwedstrijden.

Ibrahim is een van de vele verloren jonge mannen die zonder toekomstperspectief rondhangen op straat, waar het leger dreigend zijn rondes doet. Geweldsexplosies liggen hier altijd op de loer. Over een periode van een roerig halfjaar worden hij en zijn familie gevolgd.

Van tijd tot tijd trekt Ibrahim zich terug in een leegstaand, onaf theater − ontworpen door Oscar Niemeyer − dat symbool lijkt te staan voor zijn dromen en hoop op een beter leven. De aandachtige observaties vormen kernachtige, soms bitterzoete scènes uit het ploeterende bestaan van licht ontvlambare mannen en in stilte lijdende vrouwen in een politiek instabiele, explosieve regio.