Coffee

Regisseuse Ayse Erkmen laat regelmatig haar toekomst lezen door een koffiedikkijker. Daar komen geen rood velouren gordijnen, wierook of kaarslicht aan te pas. Gewoon: een zwaar rokende deskundige voor een doodnormale boekenkast die zo nu en dan een blik in een kopje werpt. De camera staat achter de filmmaakster en luistert met haar mee. De koffiedikkijker vertelt honderduit over een lange reis die zij in het vooruitzicht zou hebben. Zo laat hij het reisdoel moeiteloos veranderen van Istanboel in Nieuw-Zeeland. Hij heeft een groot talent om met gevoel voor detail toch reuze vaag te blijven. Zonder een camerabeweging wordt zo een hilarisch en zeer visueel beeld geschetst van een grote tocht. Wanneer een zeeleeuw en een zeehond de filmmaakster uitzwaaien, krijgt zijn verhaal zelf Disney-kwaliteit. Wie heeft hier eigenlijk de beeldregie?