Rancho Texas

Het is nacht op een ranch in Texas. Binnen vertoont de televisie films met Charles Bronson. Voor het scherm zit... Charles Bronson. Hij staat op en kijkt naar buiten om te zien of alles rustig is. De volgende ochtend begint Bronson de dag met het voeren van de paarden. De echte Charles Bronson, herinnert de toeschouwer zich misschien, stierf in 2003 op eenentachtigjarige leeftijd. Dit is zijn dubbelganger. Een replica zonder het aura van echtheid, zoals Walter Benjamin dat in 1936 verwoordde. Bronsons dood is bekend, waardoor weinig mensen in de veronderstelling zullen zijn naar de echte acteur te kijken. Dus waar kijkt de toeschouwer dan naar? We zien een man die na zijn dagarbeid op de ranch bijklust als Bronson-lookalike in een plaatselijke dansclub. Ook zonder dat aura van echtheid. We zien een man wiens realiteit gedeeltelijk wordt overschaduwd door fictie. 's Avonds moe thuisgekomen van het Bronson-spelen, gaat de man weer op de bank liggen om nog eens naar een film van de acteur te kijken. Daarmee is de cirkel rond. Wie het allemaal op zich laat inwerken, ontwaart een soort pingpongspel tussen feit en fictie. Of het opvoeren van de Bronson-lookalike uiteindelijk meer is dan een gimmick, is aan de kijker.