Battlelands

Slordige appartementen met ongebruikte eettafels en te grote televisieschermen: Amerikaanse veteranen uit Afghanistan en Irak schuifelen door hun woningen. Ze zijn geblinddoekt en hebben een GoPro-camera op hun voorhoofd die alles vastlegt. Dat levert indirect zicht op, alsof ze hun eigen omgeving voor het eerst zien. Tijdens deze ontdekkingstocht beschrijven ze hun thuis, in gedetailleerde alledaagsheid. Totdat hun droge opsomming overgaat in beschrijvingen van het slagveld: beschietingen, omgekomen collega’s, mislukte acties met dodelijk gevolg of juist geen enkel effect.

Het is de eerste keer dat Meiro Koizumi, die eerder films maakte over een kamikazepiloot en een Japans bombardementsslachtoffer tijdens de Tweede Wereldoorlog, zich richt op Amerikaanse oorlogservaringen. Maar meer dan over gewelds- een oorlogstrauma’s gaat Battlelands over de scheiding tussen publiek verhaal en persoonlijke ervaringen. De verhalen over militaire acties, die we allemaal kennen maar zelden zelf hebben meegemaakt, versmelten met die eettafel en televisie. De alledaagse omgeving wordt het slagveld van herinneringen.