Der Pannwitzblick

Onder het fascisme bereidden propagandafilms de massavernietiging van 'niet-normale' mensen voor. Het objectief van de camera werd door de nazi's vervormd tot 'het oog van de samenleving'. Het fascisme is inmiddels overwonnen. Schijnbaar. Massavernietiging komt niet meer voor. Maar dat 'oog' is er nog steeds. Daarover vertellen in DER PANNWITZBLICK gehandicapte mensen. 'Euthanasie' is in Duitsland weer een thema geworden. De blik van niet-gehandicapte mensen op diegenen die wel een handicap hebben, heeft vaak iets vreemds. Hij verraadt angst, die omslaat in afweer. Dat wordt duidelijk in opnamen van het menselijk gedrag. DER PANNWITZBLICK is een analytische montagefilm over de blik, over camera-instellingen en de machtsverhoudingen tussen zij die afbeelden en zij die afgebeeld worden - die voor de camera staan, voor het oog. De titel van de film is ontleend aan een passage uit het werk van Primo Levi. Daarin beschrijft Levi de de mensen verachtende blik van de KZ-arts Pannwitz.