Gaea Girls

Stevige meiden zijn het, de Japanse gaea girls. Geen romige stootkussens zoals de sumoworstelaars, maar compacte dames met korte haren en brede schouders. In de worstelring dragen ze glanzend versierde strakke pakjes, en ze slingeren hun tegenstander boven het hoofd en vervolgens tegen de grond alsof ze een zak aardappelen hanteren. "Ze zijn zo vol leven in de ring", verzucht leerling-worstelaar Takeuchi Saika aan het begin van Kim Longinotto's Gaea Girls. "Zo wil ik ook zijn!" Takeuchi wil opgemerkt worden en heeft daar wel bloed, zweet en tranen voor over. Vernedering na vernedering doorstaat ze, terwijl almaar zichtbaarder wordt dat het haar aan kracht ontbreekt. De Engelse filmmaker Kim Longinotto filmt de nieuwkomer Takeuchi in het gaea girls-trainingskamp. Ze volgt ook Takeuchi's begeleiders Satumora en Nagayo tot in de worstelring, waar een goede gaea girl pas opgeeft als ze bijna dood is. Longinotto maakte eerder documentaires over de normen en regels in aparte (sub)culturele werelden. Zo ging Rock Wives over vrouwen en vriendinnen van rocksterren en Divorce Iranian Style over familierechtspraak in Teheran. Net als in die eerdere films blijft Longinotto ook in Gaea Girls op respectvolle afstand van haar onderwerp en observeert zij zonder commentaar het dagelijkse reilen en zeilen in het trainingskamp. Haar sobere portret van deze bijna fascistische leefwereld, waarin ieder moment van zwakte tot een vernedering leidt, is er niet minder schokkend om. Om hun moment van glorie te bereiken blijken de worstelaarsters eerst een ware hel te moeten doorstaan.