All Voices Are Mine

De filmindustrie van Pakistan ontstond rond 1930 en maakte een grote bloeitijd door na het uitroepen van de onafhankelijkheid. Begin jaren zeventig gold het land als de op drie na grootste filmproducent ter wereld. Door islamisering en censuur gingen kwantiteit en kwaliteit van de productie in de periode daarna echter hard achteruit. Pas sinds een paar jaar is er weer een voorzichtige opleving van de Pakistaanse film. Er wordt gesproken van een terugkeer naar de hoogtijdagen, maar de nieuwkomers hebben doorgaans een buitenlandse opleiding en vooral ervaring met televisie, waardoor er echt andere films worden gemaakt.

Basir Mahmood interviewde talloze acteurs, filmmakers en schrijvers die vroeger op de sets van Lahore werkten. Op basis van hun herinneringen stelde hij een fragmentarisch script samen waarin filmscènes worden nagespeeld zonder enige tekst of context. De handelingen krijgen daardoor iets symbolisch. De tableaux vivants zeggen meer over het gebrekkige geheugen en de manier waarop het verleden wordt overgeleverd, dan over de inhoud van de herinneringen.