Fractal Time

Weten wij hoe ons universum in elkaar zit? Kunnen we begin en eind, details en het geheel wel goed van elkaar onderscheiden? Special effects-maker Julius Horsthuis onderzoekt fractals, de geometrische figuren die opgebouwd zijn uit zichzelf. Door fractals te laten berekenen door een algoritme, ontstaan in zijn werk werelden die niet geanimeerd of bedacht zijn, maar een wiskundige werkelijkheid weergeven. 

De documentatie van dergelijke fractals in film is als een zichzelf herhalende vrije val. De virtuele camera die Horsthuis gebruikt om de fractals vast te leggen wordt landschappen ingezogen die ons bekend voorkomen – de natuur bestaat immers ook grotendeels uit fractals – maar waarvan niet kan worden vastgesteld waar ze beginnen of eindigen. Oerwouden worden steden, tempels en ruimteschepen ontspringen ogenschijnlijk uit het niets – of uit zichzelf. Het resultaat is overweldigend, zeker door de muziek die speciaal voor het werk is gecomponeerd. Die klassieke filmscore brengt film, verbeelding en werkelijkheid dichter bij elkaar.