Black and White in Colour

Portret van de Tsjechische Roma-zangeres Vera Bílá, die niet alleen prachtige melancholieke zigeunerliederen zingt, maar ook over een groot gevoel voor onderkoelde humor beschikt. ‘Ik hou van mijn man, zoveel dat ik zijn teennagels heb geknipt met mijn tanden. De meeste vrouwen zouden zoiets niet doen.‘ Niet alleen haar stem is imposant, haar hele verschijning is groots - haar middel telt maar liefst 143 centimeter in de rondte. De grappen van haar bandleden over haar postuur en dominante karakter zijn legio. Zo wijst een van haar collega’s naar een poster met haar afbeelding: ‘Hier praat ze niet en denkt ze niet, zo zie ik haar het liefst‘, maar het lijkt haar niet te deren. Haar emoties uit ze in haar liederen, met treurige teksten als ‘Ik drink wanneer ik gelukkig ben / Ik drink wanneer ik verdrietig ben / want mijn leven vervliegt vlak voor mijn ogen‘. Vera Bílá is ondertussen ook in het buitenland doorgebroken. In Parijs staat ze voor volle zalen, alhoewel de tocht ernaartoe - in een oude wagen die motorpech krijgt - geenszins wijst op sterallures. Vera is uitzonderlijk en gewoon tegelijkertijd. Ze vertoeft graag achter de gokkast en leeft naar eigen zeggen van de bijstand, waardoor ze zich in de schulden heeft moeten steken. ‘Soms moet ik huilen als ik zing, maar zelfs de jongens van de band merken het niet.‘