Mattanja Joy

De ogen van de Nederlandse platenindustrie zijn gericht op Mattanja Joy Bradley. 3FM riep haar uit tot Serious Talent en DJ Giel Beelen noemt haar een van de beste singer-songwriters van het land. Met hond Opa toert ze in een oude bus door het land, van radio-optredens naar concerten en van familiebezoeken naar gesprekken met haar management. Dat dat management een vinger in de pap wil hebben waar het haar tijd en haar liedjes aangaat, is even wennen. Terwijl ze haar draai probeert te vinden in dit nieuwe leven – met een nieuwe band, een nieuw huis en een nieuw bed – bezoekt ze Londen, het toneel van haar turbulente tienerjaren. Daar liftte ze destijds vaak heen en ze belandde er in de krakersscene. Bij terugkeer ziet ze het allemaal weer voor zich: Hoe ze daar op haar zeventiende verliefd werd als nooit tevoren, op wat een gewelddadige jongen bleek te zijn. Hoe ze aan de drugs raakte. En hoe een bijna-doodervaring haar uiteindelijk op het rechte pad bracht. De tekst die ze op haar arm laat tatoeëren, ‘Nil Volentibus Arduum’ (‘niets is onmogelijk voor hen die willen’), symboliseert voor haar het einde van die heftige jaren. Maar ze vindt het moeilijk te bepalen hoe open ze in haar nieuwe leven wil zijn over haar verleden.