400WORDS

Een verloofd stel luncht in een cafetaria. We volgen hun gesprek over wat er nog geregeld moet worden voor de aankomende bruiloft. We volgen het letterlijk, want de ondertiteling laat niets onvertaald. Ze bespreken de bruidsschat. Zij prikt obsessief in het eten op haar bord, hij zwaait met zijn handen. Dan stoppen ze plotseling. Het gesprek blijkt vooropgezet, we kijken naar een film over de film die het tweetal maakt over de periode voorafgaand aan de huwelijksvoltrekking. Die fase van voorbereidingen én het huwelijk zelf blijken nog niet zo eenvoudig in het cultureel verdeelde Indonesië. Het gesprek verloopt dan ook niet helemaal zoals ze voor hun bruiloftsvideo hadden gepland. De conversatie gaat achter de camera door waarbij de regisseur regelmatig in beeld komt en zelf deelneemt aan de discussie. "Hoe was het?", vraagt de jongen aan hem. Hij antwoordt lachend: "Alleen al hiernaar luisterend doet het me denken: Verdomme, wat is het huwelijk gecompliceerd!" Het geeft een moderne jeugd weer, die vermoeid worstelt met het cultureel erfgoed dat ze van hun ouders hebben meegekregen.