Cinematographie

Structuralistisch experiment dat de traditionele opeenvolging van beeldjes doorbreekt en de filmstrook via dubbele belichting in een nieuw daglicht stelt. (letterlijk: 'schrijven met licht') bestaat uit een flikkerend zwartwitbeeld van bijna onherkenbare bomen, die overdwars in beeld staan. De film is geluidloos, op twee openingstonen na. De beeldbeschadiging wordt steeds intensiever: in beeld komen kabels, haartjes en stof. Soms schijnt er een bleke zon doorheen of verschijnen er silhouetten van mensen, die in een steeds snellere flikkering opdoemen. De Oostenrijkse filmmaker Philipp Fleischmann bouwde in een bos een camera obscura-constructie, 360 graden in de rondte, waarin het licht via een klein gaatje op lichtgevoelig filmmateriaal schijnt. In de camera zijn twee 16mm-films naast elkaar geplaatst, de één wordt belicht door de wereld buiten de camera obscura, de ander door de wereld binnenin de cirkel. Zo wordt het mogelijk om twee kanten van de omgeving gelijktijdig te filmen. Er zijn geen beeldkaders, en dus geen filmbeeldjes, maar slechts één beeld van een bos, zodat er tijdens de projectie een phenakistoscopisch effect ontstaat. Film is in niet langer een opeenvolging van enkele beeldjes maar een totaalbeeld dat ineens ontstaat. Deze continue, gelijktijdige projectie van de werkelijkheid leidt tot filmische stilstand het geprojecteerde beeld is gelijk aan het .