Pathetic Symphony

De Kazachstaanse Nina Vasiljevna Perebjeva laat haar levensverhaal klinken als een smartlap; als een symfonie vol pathos, zoals de titel van de film ook luidt. Haar broer was een talentvol violist, maar pleegde op jonge leeftijd zelfmoord door voor de trein te springen. Haar vader werd vlak voordat hij zijn dissertatie zou verdedigen ten onrechte beschuldigd van plagiaat en kwam die beschuldiging niet meer te boven. De eveneens naar depressie neigende Nina bekommert zich nu om dieren; haar verhaal wordt ondersteund door een koor van blaffende honden, die zowaar liefde en warmte weten op te roepen in de melancholieke vrouw. Deze zorg schetst Nina echter niet als een talent, maar als een vloek; het komt voort uit haar vermogen om medelijden en medeleven te voelen voor anderen. Het is een vermogen dat haar leven behoorlijk gecompliceerd heeft gemaakt. Vijftig tot honderdtwintig hulpeloze honden leveren tenslotte niets op, en Nina moet rondkomen van veertig dollar per maand.