El Niño Miguel

In de eerste minuten van de film krijg je als kijker de indruk dat je met een portret van een 'gewone' zwerver te maken hebt. Een man met een gegroefd gelaat, wilde baard en ongekamde, lange haren, klimt moeizaam zijn bed uit en hijst zich in een pak dat betere tijden heeft gekend. Hij wordt gevolgd met de camera terwijl hij aan de rand van een stad een oude, kapotte gitaar probeert op te lappen. Pas als hij begint te spelen en met zijn ruwe en onverzorgde handen onwaarschijnlijk mooie klanken aan het instrument weet te ontlokken, dringt het besef door dat dit geen gewone gitarist is. Miguel Vega de la Cruz, bijgenaamd El niño Miguel, is een van de beste flamencogitaristen van de wereld. In zijn jonge jaren speelde hij met grootheden als Paco de Lucia, hij maakte platen en trad op in grote zalen in binnen- en buitenland. Nu vertelt hij wat verward over zijn jeugd, die in het teken van armoede stond, en hoe hij optrad samen met zijn vader, die ook gitarist was. Inmiddels is Miguel weer terug bij af, door het leven getekend, maar als hij speelt, vlamt het oude vuur weer even hoog op.