Capitalism: A Love Story

Michael Moore's opent met beelden van een bankoveral op het rock-'n'-roll nummer 'Louie Louie' van Richard Berry. Het is duidelijk: het motto van het eenentwintigste-eeuwse kapitalisme is pakken wat je pakken kan, en de rest kan barsten. De maker van , en verpakt zijn boodschap als een volleerd entertainer. Hij wisselt schrijnende situaties bij werknemers af met lachwekkende maar tegelijk diepbedroevende zelfverrijking aan de top van politiek en bedrijfsleven. Banken ontvingen het afgelopen jaar miljarden staatssteun en keerden desondanks miljarden aan bonussen uit, terwijl ze weigeren geld te lenen aan bedrijven die daardoor vervolgens werknemers moeten ontslaan. Ondertussen worden mensen die soms meer dan twintig jaar een huis in hun bezit hebben gehad eruit gezet omdat diezelfde banken zeer ongunstige en complexe financiële producten aan hen hebben verkocht. Langzaam wordt duidelijk dat Moore zijn boodschap eigenlijk niet eens meer met humor had hoeven verpakken: de bewijzen van de destructieve kracht van het kapitalisme zijn alom. Het is een asociaal, antichristelijk systeem geworden, tekent hij op uit de mond van priesters en bisschoppen. Een humoristisch maar ook aangrijpend portret van een economisch en politiek systeem dat volgens Moore alle menselijkheid heeft verloren.