is een melancholische reis door Turkije en Europa van regisseur Kazim Öz (1973). Nadat hij de verwarrende indrukken van zijn oude dorp geduldig en liefdevol met de camera heeft vastgelegd, richt hij zich op de naar Europa geëmigreerde dorpelingen. Als hij hen de beelden van hun oude buren en plaatsgenoten toont, blijken zij hun geboorteplaats met heel hun hart te missen. In een aantal bezwerende scènes, waarin de camera om zijn onderwerp cirkelt en er aan vastkleeft, toont Öz de kracht die zowel de dorpelingen als de ex-dorpelingen putten uit hun melancholische, zelfbedachte liederen.