Sweet Salty Lao

Een dag in de zoutmijnen van Laos begint sereen, met nog onaangeroerde zoutwatervlakken en dorpsbewoners die een soort jeu de boules spelen. De wind beroert plastic zakken. De routine begint met de komst van een lawaaiige truck met een lege oplegger. Vanaf dat moment volgt de camera in oogstrelende opnamen, maar niet per se in chronologische volgorde, de handelingen die leiden tot een gevulde vrachtwagen aan het einde van de dag. Zonder commentaar, met het soms bijna muzikale geluid van snorrende machines, stromend water, ritmisch gehak, geveeg en geschep als begeleiding, wordt het proces in beeld gebracht. Met lange schuivers vegen mannen en vrouwen het zout in de grote plassen op een hoop. Dan gaat het in manden, waar het water kan uitlekken. Op een grote hoop droogt het zout verder voor het in grote zakken gaat, wachtend op verdere behandeling en een uiteindelijk plek in een klein plastic zak. De rustige, repetitieve handelingen verlenen de film een bijna meditatief karakter en geven de kijker alle tijd rond te kijken in de zorgvuldig gekadreerde plaatjes. De geroutineerde werkers storen zich niet aan de camera, maar doen hun werk zoals ze dat dag in dag uit met veel inzet en zorg doen.