Maak kennis met de deelnemers van IDFA Project Space NL 2025

Aan het einde van dit intensieve programma presenteren de deelnemers hun werk samen met internationale deelnemers aan het werkveld waaronder de Nederlandse publieke omroepen. Een onafhankelijke jury zal één filmmaker bekronen met de NPO Documentaire Talent Award, inclusief een stimuleringsprijs van maximaal €25.000 van het NPO-fonds voor verdere projectontwikkeling.

Het internationale perspectief blijft ook dit jaar een essentieel onderdeel van het programma.  Dit biedt deelnemers extra kansen om zich te verbinden met IDFA’s internationale markten en een wereldwijd netwerk van makers op te bouwen. Zo vindt deze week het internationale Project Space-programma plaats in Het Documentaire Paviljoen. De deelnemers van IDFA Project Space NL volgen samen met hun internationale collega’s een reeks talks en filmvertoningen.

Maak kennis met de zes deelnemers.

"Mijn filmideeën ontstaan vaak uit de behoefte om iets beter te begrijpen en me dieper verbonden te voelen met de wereld om me heen. Met film probeer ik grip te krijgen op subtiele verschuivingen tussen mensen, of op hoe identiteit zich vormt. Ik hoop dat mijn werk bijdraagt aan herkenning, representatie, of het verruimen van iemands blik. Makers die het systeem bevragen inspireren me—zoals Douwe Dijkstra, die zijn hoofdpersoon ook co-maker maakt, of Jan Hoek, die met No Limits! Art Castle de grenzen tussen ‘outsiders’ en de kunstwereld opheft. Ik kijk ernaar uit om bij IPS NL opnieuw dat collectieve gevoel te ervaren, om samen te reflecteren op onze rol als maker, en mijn blik te verrijken door andermans visie en vorm."

Anna Peeters is documentairemaker en afgestudeerd aan de HKU. Haar debuut De lengte van liefde won de prijs voor Beste Debuutfilm op het Nederlands Film Festival (2016). Sindsdien werkt ze aan film- en audioprojecten waarin persoonlijke verhalen en maatschappelijke thema’s samenkomen, zoals autonomie, zorgethiek en sociale gelijkwaardigheid. Haar werk valt op door een zachte, sfeergevoelige stijl en een integere manier van filmen, waarin subtiele verschuivingen en metaforen een belangrijke rol spelen. Anna werkt graag interdisciplinair en ontwikkelt momenteel een documentaire rond de verhouding tussen regisseur en hoofdpersonage.

"Documentaire is voor mij een manier om verbinding te leggen—met mensen, met verhalen, met perspectieven die we niet altijd zien of horen. Het audiovisuele medium biedt ruimte aan het onzichtbare en het ongezegde, aan alles wat zich tussen de regels door afspeelt. In die ruimte, waar maker en geportretteerde elkaar écht ontmoeten, ontstaat iets bijzonders. Momenteel haal ik veel inspiratie uit de Javaanse Wayang Kulit-traditie en Gamelanmuziek—levende bronnen van betekenis in mijn huidige werk. Tijdens IPS kijk ik ernaar uit om met andere makers de diepte in te gaan, om samen te zoeken naar vorm en essentie, en elkaars blik te verrijken. Zes visies, zes stemmen—dat belooft een vruchtbare uitwisseling."

Anne Jan Sijbrandij is een documentaire filmmaker gevestigd in Amsterdam. Hij behaalde zijn Master in Documentaire Regie aan het RITCS in Brussel. Zijn werk onderzoekt het snijvlak van intergenerationeel trauma, vergankelijkheid en identiteit. Zijn documentaire Nusa Ina ging in première op IDFA ’23 in het Frontlight-programma.

“Ik heb altijd de neiging gehad om de werkelijkheid vast te leggen, al geloof ik niet dat die werkelijkheid vooraf bestaat. Wat we ervaren is een netwerk van herinneringen, verlangens en projecties — telkens opnieuw samengesteld door wie kijkt en wie wordt bekeken. Met die paradox werk ik: in film en muziek probeer ik dat vloeibare, ongrijpbare weefsel van ‘de werkelijkheid’ tastbaar te maken. Misschien is dat wel mijn manier om vergankelijkheid te doorgronden, en iets collectiefs te vinden dat troost biedt. In mijn werk laat ik het zichtbare en het denkbare samenvloeien. De wereld bestaat uit ficties; het is aan ons om de realiteit uit te vinden. Die gedachte drijft me: met elke film een nieuw stukje werkelijkheid verkennen en delen.”

Marlene Dirven is schrijver, componist en filmmaker. Na een studie Midden-Oostenstudies met een focus op Iraanse film en literatuur werkte ze in de diplomatie in Brussel en Teheran. Later volgde ze de master Artistic Research in Film aan de Nederlandse Filmacademie, waar ze begon te experimenteren met muziek als uitgangspunt voor film. Ze werkte als scenarioschrijver, assistent-regisseur en componist, en werd uitgenodigd door onder meer IDFA, Music&Cinema Marseille, Radio NPO Klassiek en Beeld & Geluid. Sinds 2018 geeft ze les en coaching in verhaalstructuur, scenarioschrijven en filmmaken.

“Documentairefilms stellen me in staat om met afstand naar de wereld te kijken en onderlinge verbanden te zien—tussen mensen, en tussen mensen en meer-dan-mensen. Filmmaken voedt mijn nieuwsgierigheid en geeft me de ruimte om licht te werpen op onderwerpen die ik belangrijk vind. Ik haal inspiratie uit de non-fictiefilms van Wim Wenders en Werner Herzog, maar ook uit de gelaagde structuur van romans van schrijvers als Olga Tokarczuk en Orhan Pamuk. Tijdens IPS NL kijk ik ernaar uit om te leren hoe je een documentaire-idee ontwikkelt—van concept tot een realiseerbaar plan—en hoe onderzoek dat proces kan verdiepen. Ik ben vooral benieuwd hoe andere makers omgaan met zichzelf in dat creatieve proces. Wanneer, en hoe, graven zij in hun eigen ziel om richting en betekenis te vinden?”

Onur Can Tepe is schrijver, filmmaker en architect, gevestigd in Rotterdam. Hij studeerde af aan het Berlage Institute en werkte als architect bij diverse bureaus voordat hij zich toelegde op schrijven en film. Zijn werk werd geselecteerd voor tal van filmfestivals in binnen- en buitenland. Met zijn studio 1000 Words maakt hij films in opdracht over architectuur en de gebouwde omgeving. Voor zijn onafhankelijke non-fictieprojecten kun je terecht bij Stichting Smoke & Mirrors.

“Mijn drijfveer om documentaires te maken komt voort uit een verlangen om te reflecteren op hoe wij ons als mensen bewegen door de moderne, vaak doorgeschoten maatschappij. Ik wil de kijker een spiegel voorhouden, zonder zelf boven het onderwerp te gaan staan – ik bén immers onderdeel van datzelfde systeem. Ik richt me op fenomenen waarin we collectief lijken te zijn doorgeslagen: de worsteling met autonomie, het streven naar perfectie, het verlies van werkelijke verbinding. Dat is tragisch, maar ook soms ronduit geestig. Humor kan verzachten. En troost bieden. In mijn werk zoek ik naar een balans tussen ongemak, compassie en luchtigheid.

Ik kijk uit naar het delen van ideeën, onzekerheden en intuïties met de andere makers. Filmmaken is bij uitstek een gezamenlijk ambacht, maar kan ook erg eenzaam zijn. Ik verheug me op het uitwisselen van perspectieven, het verrijken van mijn blik, het ontstaan van iets onverwachts – onder de vleugels van ervaren coaches én in creatieve samenspraak met elkaar.”

Yasmin van Dorp is een Nederlandse documentairemaker, wonend in Amsterdam en Stockholm. Ze studeerde Productie aan de Nederlandse Filmacademie en werkte bij Witfilm aan internationale documentaires. In Stockholm volgde ze een artistieke researchmaster, waar ze haar passie voor regisseren en schrijven ontdekte. Haar werk onderzoekt hoe mensen zich verhouden tot de complexiteit van het moderne bestaan, met een reflectieve stijl en zorgvuldig gecomponeerde beelden. Haar afstudeerfilm The Spectacle ging in wereldpremière op Full Frame (VS), waar ze de prijs voor Beste Nieuwkomer won, en reist sindsdien langs internationale festivals.

“Filmmaken begon voor mij als een manier om grote emoties een plek te geven. Door ze om te zetten in kunst, vond ik perspectief—en hoopte ik ook anderen te raken, misschien zelfs iets van heling te bieden. Ik laat me inspireren door andere kunstvormen zoals muziek, poëzie en mode, vooral in hoe die emoties weten te vangen en verhalen vertellen. Die emotionele en esthetische laag wil ik ook in mijn films leggen.

Bij IPS NL kijk ik ernaar uit om mijn ideeën te trechteren en te leren hoe ik die vertaal naar een sterk filmplan. Het praktische deel van het maken spreekt me aan, maar ook het samenzijn met andere inspirerende makers. Iedereen in onze groep heeft een eigen blik op de werkelijkheid—ik hoop van elkaar te leren, mijn visie scherper te krijgen en meer grip te krijgen op het voortraject van een film.”

Sammy Shefa Idris is een filmmaker uit Hurdegaryp (Friesland), die het documentairevak ontdekte vanuit een diepe persoonlijke urgentie: het verlies van zijn beste vriend op zestienjarige leeftijd. Hij documenteerde zijn rouwproces, zijn vrienden en omgeving, en werd met deze film toegelaten tot de Nederlandse Filmacademie. In 2024 studeerde hij af met Vaders Zijn Ook Zonen, een persoonlijke visuele liefdesbrief over verlies en vaderschap. Daarnaast co-regisseerde hij het VFX-project A Taste of Friendship. Sammy zoekt voortdurend naar nieuwe vormen om intieme verhalen te vertellen—met als streven de wereld iets lichter achter te laten dan hij haar aantrof.