If You Eat Garlic, You Get Full

Drie jongens lopen door een grote stad in Afghanistan. Ze hangen wat rond en zijn intussen op zoek naar lege flessen en blikjes om te recyclen. Ze slepen het allemaal mee in een enorme zak op hun rug. Misschien verdienen ze zo wat geld om iets te eten te kopen. Tijdens hun tocht door de stad vertellen ze wat hen gedurende de dag bezighoudt: de nieuwe school die misschien gebouwd zal worden. Wie weet hebben ze daar zelfs wel eten tussen de middag. \par Hoewel hun situatie flink te wensen overlaat, zien we vooral een portret van drie goede vrienden. Echte jongens. Schuchter als de camera ze rechtstreeks benadert, vol branie als de regisseur wat meer afstand neemt en aandoenlijk als ze overleggen over het wel of niet eten van wat teentjes knoflook. Iets anders hebben ze niet te eten, maar je gaat er wel van uit je mond ruiken. Slechts heel af en toe vraagt de filmmaker zijn hoofdrolspelers om extra uitleg. Waarom ze een zojuist gekregen brood delen met een onbekende jongen, bijvoorbeeld. Een van hen antwoordt alsof het de normaalste zaak van de wereld is: "Zoals God aan ons geeft, moeten wij aan zijn mensen geven."