Whose Streets?
In de mainstream media werden de protesten in de Amerikaanse stad Ferguson, die ontstonden nadat een witte agent de ongewapende zwarte tiener Michael Brown doodschoot, al snel geframed als rellen. Deze meeslepende reconstructie van de gebeurtenissen na de schietpartij, kiest nadrukkelijk voor het perspectief van de zwarte gemeenschap, soms letterlijk door filmmateriaal en Twitterberichten van betrokkenen en getuigen te gebruiken. Zo ontstaat een heel ander beeld. Opeens wordt de frustratie over het racisme en politiegeweld waarover zwarte bewoners steeds spreken voelbaar. Er wordt wel erg agressief en repressief opgetreden tegen de demonstranten die om antwoorden vragen, en hun verdriet en woede willen uiten. Mensen die in hun eigen tuin staan, worden gesommeerd om naar huis te gaan en worden vervolgens bestookt met traangas. Na enkele dagen wordt zelfs de National Guard ingezet; Ferguson verandert in een politiestaat. Het effect is dat steeds meer mensen zich willen verzetten. Verschillende activisten, de een meer ervaren en militant dan de ander, worden van dichtbij gevolgd. We zien hoe lokaal verzet uitgroeit tot een grote landelijke protestbeweging.