In een klein dorp op het Iraanse platteland wordt het huwelijk van een jong meisje voorbereid. Men maakt muziek, schalen met voedsel worden aangevoerd en de vrouwen zoeken hun mooiste kleren uit. De moeder neemt afscheid van haar dochter met de woorden: ‘ga, maak plezier met je vriendinnen en vind het geluk bij je man’. De vrouwen nemen de bruid mee naar het veld, waar ze dansen en lachen tussen de uitbundig bloeiende zonnebloemen, totdat de aanstaande echtgenoot zijn vrouw komt halen om haar mee te nemen naar zijn dorp. Het is een kleurrijk geheel; het huis met de gepleisterde muren en de blauw geschilderde deuren en kozijnen, de rijk geborduurde sjaals, de bloemen. Maar er is een ondertoon van melancholie, die iets meer vertelt over de tradities van het land en de positie van de vrouw en echtgenote.