Embodied Chorus

Hoe ziet een virus eruit? Voor de een is het een kiwi, voor de ander een vlinder, een wrat of een onbeschrijfelijke substantie. In Embodied Chorus openen filmmakers Danielle Davie en Mohamad Moe Sabbah moedig het gesprek over wat het betekent om te leven met een geslachtsziekte. Geïnspireerd op eigen ervaringen en in samenwerking met vijf acteurs creëren ze uit individuele getuigenissen die ze door heel Beiroet optekenden een ensemble van persoonlijke verhalen en transformaties. 

“Mijn grootste angst is om als persoon te veranderen, ik voel me een buitenstaander in mijzelf”, zegt een van de betrokkenen. Ondanks verschillen – in taal, genderidentiteit en seksuele oriëntatie – horen gevoelens van shock, angst, woede en schaamte tot hun gedeelde ervaringen.

Op sommige momenten wordt het scherm een canvas waarop hun binnenwereld wordt gevisualiseerd: beelden van metamorfose, zoekmachineresultaten, een lichaam dat door het duister wordt opgeslokt. Geleidelijk bewegen de gesprekken zich richting heling en verandering. Ontsteltenis en stigmatisering lossen op, en maken plaats voor innerlijke acceptatie.