My Imaginary Country

Als je een vuur wilt filmen, moet je klaarstaan op de plek waar de eerste vlam zal oplaaien, zo leerde Patricio Guzmán ooit van filmessayist Chris Marker. Die allereerste vlam miste Guzmán, toen er in oktober 2019 massale protesten uitbarstten in Santiago. Maar vervolgens was hij overal bij, zoals de legendarische Chileense filmmaker (in 2019 nog eregast van IDFA) ook in 1973 al de straat op ging om het verzet tegen de staatsgreep van Pinochet vast te leggen.

In 2019 staan het centrale plein van Santiago en de straten eromheen vol met ruim anderhalf miljoen demonstranten – door Guzmán vastgelegd in imponerende dronebeelden. De mensenmassa roept om meer democratie, een rechtvaardiger samenleving, verbetering van onderwijs en gezondheidszorg, en een nieuwe grondwet. 

Naast de urgente straatbeelden en zijn eigen filosoferende voice-over bouwt Guzmán zijn film op uit interviews met betrokken activisten, relschoppers, experts en kunstenaars – allen vrouwen. Een van hen, een schrijfster, weet de protesten treffend te omschrijven: “Het is geen uitbarsting, maar een ontlading.”