Minoes tsjetyre

MINOES TSJETYRE laat een dag zien uit het leven in het kleine dorpje Sari-Ozek in Kazachstan, in de herfst van 1988. Hier werden in die periode middellange-afstandsraketten vernietigd als gevolg van het verdrag tussen de VS en de Sovjetunie. Wat willen de filmmakers ons zeggen? Dag wapens? Hallo perestrojka? Het één noch het ander. Er is geen boodschap. Er zijn geen emoties. De gevoelens van de makers van deze film blijven verborgen. Ze hebben zich in de feiten verdiept en daarna de gebeurtenissen nauwgezet gevolgd. Wat zagen ze? Barakken voor soldaten die zich oefenen en eenvoudig voedsel eten, comfortabele huisjes voor de Amerikaanse supervisors, militaire opslagplaatsen met raketten die vernietigd moesten worden, het hutje van een herder die in de buurt woonde. Dit alles in een straal van honderd meter. De camera legt alles vast wat vanaf de vroege ochtend gebeurt. Mensen staan op en zetten zich aan hun dagtaak. Het is een dag als alle andere. Zoals gewoonlijk bereiden de soldaten de explosieven voor, applaudiseren de Amerikaanse supervisors wanneer een raket ontploft en - opgeschrokken door de klap - komt de herder uit zijn tent en kijkt naar de langzaam vervagende paddestoel in de lucht. De dag zit erop. Die dag is het militaire arsenaal van onze planeet met vier raketten verminderd. Min vier. En verder niets.