Zjoktaoe - chronieka mjortvogo morja

Het Aralmeer was vroeger een eiland van water in de onmetelijke oceaan van Middenaziatische woestijnen. Het meer verzachtte het klimaat, bracht verkwikkende en vruchtbare regenbuien en voedde miljoenen mensen. Rond het meer kon men enorme oases aantreffen, oude steden, ruïnes van verloren gegane beschavingen tussen Amu-Daria en Syr-Daria, die hun voedsel ook al aan het Aralmeer onttrokken. Tegenwoordig bereikt het rivierwater het meer niet langer, dat daardoor gevaarlijk ondiep is geworden. Dit is het resultaat van het 'project van de eeuw', dat werd uitgevoerd door natuurwetenschappers en het machtige Ministerie van Watervoorziening. Het rivierwater werd voor irrigatie-doeleinden gebruikt voor de katoen- en rijstvelden. Men is daarbij verkeerd te werk gegaan en dit gebied, waar vroeger een zee van bloesems te bewonderen viel, is veranderd in een moeras. Deze film is een klaagzang voor de mensen die gedwongen werden hun moederland te verlaten. 'Zhoktau' betekent: menselijke schreeuw of begrafenis. ZHOKTAU huilt om het Aralmeer, om de opdrogende rivieren, om de woestijn die in een moeras is veranderd, en om verdwenen steden.