A Tale of Love, Madness and Death

Carlos, de oom van filmmaker Mijael Bustos, is schizofreen. Hij is volwassen, van middelbare leeftijd al, en woont nog thuis bij zijn bejaarde ouders. Die hebben altijd geweigerd hun oudste zoon in een instelling te plaatsen. Carlos scharrelt boos brabbelend door het huis. Voornamelijk in onverstaanbaar Spaans dat ook niet wordt ondertiteld, maar soms ineens uitbrekend in een vrolijk lied van The BeatlesHij is een zware roker. Door het hele huis liggen peuken en lege pakjes. Zijn verslaving heeft ervoor gezorgd dat zijn moeder last kreeg van haar longen en gedwongen werd bij haar dochter te gaan wonen. Vader pendelt sindsdien op en neer tussen zijn geesteszieke zoon en zijn vrouw, wier fysieke gezondheid rap achteruitgaat. Veel wordt er niet gepraat in deze korte documentaire. De tragische situatie behoeft ook weinig uitleg. Het gezicht van de bejaarde vader komt veelvuldig close-up in beeld. Boos lijkt hij niet te zijn, meer verslagen. Het is zoals het is, dus kookt hij dagelijks spaghetti met tomatensaus voor zijn zoon, om vervolgens in de metro te stappen en met zijn hoestende vrouw op de bank te kijken. Jammerlijk zit hij gevangen tussen liefde en plicht.