It's Getting Dark

In een Russische huiskamer doen kinderen een spelletje, vader staat te koken, een baby ligt te slapen. Alleen mama is er niet: die is net gearresteerd op verdenking landverraad, een misdaad waar gevangenisstraffen tot twintig jaar voor gelden. De camera registreert in de huiskamers van vier geamputeerde gezinnen dit soort dagelijkse beslommeringen, waarbij de alledaagsheid en de vanzelfsprekendheid van de beelden het gemis van die ene ouder extra voelbaar maken. Op de achtergrond klinken telefoongesprekken waaruit beurtelings machteloosheid en wanhoop spreken. De scènes worden afgewisseld met verstilde beelden van de straat, met in voice-over voorgelezen brieven die deze politiek gevangenen aan hun kinderen schreven. Schoolbordteksten tekenen het verhaal van de ontbrekende ouder, die veroordeeld is tot gevangenisstraffen tussen vier en acht jaar, officieel wegens landverraad of vermeend drugsbezit, maar eigenlijk omdat die zich op enig moment kritisch uitliet over het regeringsbeleid. De huiselijke scènes benadrukken dat doodgewone burgers zomaar jarenlang achter de tralies kunnen verdwijnen, en geven het begrip ‘politiek gevangene’ een ander, aangrijpend gezicht.